W pietruszkowym KOPERKOWIE

Minęło 10 lat odkąd mam swoje ukochane Koperkowo. Przez te wszystkie lata zawsze przechodziłam obok Jodły.  Stała na skrzyżowaniu polnych dróg i ścieżek, ale nikomu nie przeszkadzała. Nie wiem od jak dawna tam stała. Może 30 lat, a może i więcej. Dla mnie była nie tylko azymutem. Uważałam ją także za swoją przyjaciółkę, może dlatego, że ilekroć obok niej przechodziłam, wspominałam swoją zmarłą siostrę bliźniaczkę, także zmarłych rodziców. Nigdy bym nie pomyślała, że kiedyś i jej zabraknie.

Często zbierałam jej szyszki i przynosiłam na swoją działeczkę. 

Gdy tylko ją  mijałam, już czułam się jakbym była "u siebie". Do furtki ogrodu było tylko 2 minuty...

W minioną sobotę zapłakało moje serce, gdy zobaczyłam co się stało  z moją Jodłą.

                                         pamięci Siostry
***  
 
ŻYCIE...
ono trwa
chwilę, dzień, dwa ...
trwa
 
      poezją lub prozą
               ołówkiem na kartkach
               z nie wypisanych zeszytów dzieci
               na niepotrzebnych odbitkach ksero
               wordem  na komputerze
               uśmiechając się do siebie
               czasem ze łzami
      piszesz
      swój życiorys
              zbierasz myśli
              tworząc ludzką
              albo nieludzką
              ale historię
      
ŚMIERĆ...
ona nie trwa
nietrwaniem
zadziwia
      ani jej nie wymyślisz
      ani jej nie zapiszesz
              a kiedy przyjdzie
              to już
 
                                        Radom, 1września 2002r