W pietruszkowym KOPERKOWIE

Dzisiejszy dzień wycieczkowy. Ewa zorganizowała nam wypad nad Szabasówkę. Pojechaliśmy samochodem. W zamiarze było przywiezienie odpowiednich roślinek na moją "polską łączkę" i do oczka. Ewa jest przewodnikiem PTTK z kilkudziesięcioletnim doświadczeniem. Zna wszystkie zakamarki Ziemi Radomskiej. Wszystkie dziury, wszystkie bagienka. A jako biolog ubarwia wycieczki swoją wiedzą. Lekcja na żywo, jak trzeba. Powinnam zacząć uczyć się biologii. To wspaniałe znać tak przyrodę jak Ewa, łącznie z nazwami po łacinie.

A ja? Drzewa rozpoznaję raczej po liściach, po owocach już gorzej. Na dodatek tylko te podstawowe. Ptaki to niektóre po ubarwieniu rozpoznam, ale po głosie to już niekoniecznie. O roślinach to już lepiej się nie chwalić. No może dobrze znam te jadalne.

Aż wstyd się przyznać. Ze wsi, magister inżynier, a takie braki. Na nic, że byłam wzorową uczennicą w szkole podstawowej i w ogólniaku. Wszystko według powiedzenia "mięsień nie używany zanika". Tak samo i z wiedzą zdobytą prawie 40 lat temu. Po prostu zanikła. Dziś przywiezione kwiatki na moją łączkę to między innymi "fioletowe kwiatki niby storczyki" i trawa w różnych odcieniach. Ale także przywieźliśmy kaczeńców i polnych niezapominajek.

Fajnie, że Ewa wymyśliła taką wycieczkę. Po wycieczce Ewę odwieźliśmy do domu, a sami pojechaliśmy na działkę. Małżonek poprawiał kosiarką wczoraj skoszoną kosą trawę, bo mu nie podobał się efekt wczorajszej pracy, a ja nabytek wsadzałam w łączkę i do oczka. Na koniec zebrałam młodego szpinaku na jutrzejszy obiad i wróciliśmy do domu.

A wieczorem - mała wódeczka. Ani urodziny.