W pietruszkowym KOPERKOWIE

Nie udało się być od rana na działce. Prace domowe zajęły mi całe dopołudnie. No cóż. Jak ma się na głowie rodzinę, to w pierwszej kolejności jednak jest rodzina. Wszelkie inne zajęcia, czy hobby (czytaj działka) na dalszym, jeśli nie na ostatnim miejscu. Takie jest życie kobiet - matko/mężatko/synowych w Polsce i najlepiej jakby to nie była prawda. Tak więc swojej pasji mogłam oddać się dziś dopiero od 14.oo.

Po wczorajszym deszczu trochę się ochłodziło. Do plewienia nawet i lepiej. Prawie skończyłam warzywnik. Ależ teraz ładnie wygląda. Na koniec dnia jeszcze podlałam konewką ogród, bo nie wiadomo, jak z deszczem będzie jutro, a jutro nie przyjdę, bo jest koncert w szkole muzycznej. Popisuje się II stopień. Ania dyryguje orkiestrą, a i ja mam swoje 5 minut na scenie, jako jurorka konkursu na fraszkę "Muzyczna cegiełka". Więc powinnam, chcę i muszę być na tej uroczystości.

Dziś powiększył się mi działkowy majątek ruchomy. Małżonek przywiózł mi parasol ogrodowy, szpadelek i łopatkę. Miałam swoją fajną małą łopatę. Była od kompletu ogrodowego, który kupiłam jeszcze na początku naszego małżeństwa, że to niby będę pracowała w ogródku teściów. Ale jakoś z tego nie wiele wyszło i sprzęt leżał prawie nie używany. A solidny był, bo 20 lat temu to takiej tandety jak teraz w marketach się spotyka, to nawet nie produkowali. Miałam więc gotowy sprzęt na działkę. I już go używam, szczególnie pazurków. Ale gdzie podziała się łopatka, to nie wiem. Może wyrzuciłam ją razem z zielem do kompostownika. Jeśli tam by była to się znajdzie, ale jeśli powędrowała na wysypisko śmieci , to pewnie już po niej. Trudno. Małżonek widać bardzo przejął się moją "stratą" i kupił mi nową - saperkę. Miły. Dziś także zrobił oprysk na mszyce i pomalował płotek. No i zrobił dziś jeszcze jeden dobry uczynek, że zawiózł mnie do domu, bo bardzo, bardzo byłam zmęczona.