W pietruszkowym KOPERKOWIE

Dziś udało mi się namówić przyjaciółkę Krysię Ka, żeby zobaczyła Koperkowo - moją nową pasję

Pojechałyśmy po pracy, małżonek był naszym kierowcą.

Najpierw pokazałam jej moje dzieło, które jakby specjalnie dla niej nazwałam "baśnią" (jest moją nauczycielką poezji). Chodziłyśmy po ogrodzie, a ja opowiadałam, gdzie i jakie są marginesy, gdzie linijki, gdzie refreny, gdzie poezja, a gdzie proza. Uśmiechała się. Potem rozsiadłyśmy się na krzesełkach przed oczkiem i popijając piwko (Krysia popalała także jakieś cienkie papierosy - nie wiedziałam że pali - a jednak każdy ma jakiś nałożek) omawiałyśmy moje Koperkowo. Krysia znała się, bo jej mama także kiedyś miała działkę. Podobał się jej plan zagospodarowania. Wyjaśniłam jej, że to zasługa moich poprzedników. Teraz mój czas, żeby było jeszcze ładniej i lepiej. Małżonek w tym czasie podlewał wężem ogród.

Krysi w szczególności spodobało się oczko, a w oczku duża zielona żaba, która pięknie pływała żabką i jakby nam się przyglądając odpoczywała na kamieniach.

Na wieczór żaba jak co dzień schowała się w szklarence. Widocznie pod pomidorami miała dość wilgoci i ciepła. I to tak od kilku dobrych dni. Jeszcze na urlopie to zauważyłam, że jak zaczynało się ściemniać, ona już płynęła w stronę szklarenki, a potem hyc, hyc przez wał z kamieni i chowała się pod pomidory. Zwróciłam na to uwagę Krysi. Tak się jej to opowiadanie spodobało, że zaproponowała mi napisanie o niej baśni. Nawet wymyśliła dla niej imię - Eulalia. Rzeczywiście - imię niezwykłe, jak i sama żaba niezwykła. Tylko czy ja będę miała wenę? Ostatnio coś krucho, cała energia idzie w Koperkowo. Ale ...

Myślę, że ta niezwykła wizyta, była udana. Na odjezdne, poczęstowałam Krysię plonami. Jakbym się dowartościowała tą wizytą.