W pietruszkowym KOPERKOWIE

Coś dziwnego wyrosło na dnie mojego oczka. Jakiś brunatny las. Las jakby ze skrzypu. Gęsty. Jak nim poruszyłam z głębi wypłynęła lawina małych rybek i kilka dużych. Coś pięknego, niesamowitego. W moim oczku.

Dziś znów zabrałam się za "karczowanie" pomidorów w szklarence. Zostawiłam tylko kilka krzaków z zielonymi pomidorkami. Poobrywane dorodniejsze "wilki" wsadziłam do ukorzeniacza i zasadziłam na polu. Ciekawe, czy się przyjmą. Jagoda mówiła, że jej czasem udawało się tak ukorzenić pomidory, ale ona miała je w prawdziwej szklarni, ogrzewanej.

Także w szkalrence, ale po stronie ogórka, dosadziłam jeszcze cztery ziarenka. Niestety, tylko jedno ziarenko z dotychczasowych plonuje, pozostałe po prostu "zniknęły". Może teraz się uda.

Wykopałam berberysa. Rósł za domkiem. Jest ciemnowiśniowobrunatny. Posadziłam go przy oczku, powinien lepiej się prezentowac na tle oczka.

Przeniosłam także mirta. Teraz będzie rósł przed szklarenką. Mirt jest wiecznie zielony,więc będzie oczy cieszył nawet zimą. Moja poprzedniczka czasem używała go do "święconki wielkanocnej" zamiast gałązek borówki.

Miejsca po berberysie i mircie powiększą pole, które planuję pod truskawki.

Ciekawe, jak te moje przesadzenia o tej porze roku przetrwają. Tym bardziej, że jest sucho. Na pewno zaryzykowałam, ale Hania mówi, że ona to czasem całe lato przenosi swoje rośliny z kąta w kąt, ale z dużą bryłą ziemi. Tak też i ja starałam się je przenosić. Ale...

Wieczorem rozrywka. Kocert poezji śpiewanej w Bibliotece w wykonaniu  Jacka Kowalczewskiego. Znamy się jako drogowcy, mamy podobne pasje: pisanie wierszy i muzyka. Tylko, że Jacek śpiewa, a ja słucham. Głównie śpiewa o Radomiu. Nazywam go radomskim bardem. "Publicznie" zauważył, że przyszłam na jego koncert.