W pietruszkowym KOPERKOWIE

Wczoraj na obiad były placki z dyni. Nawet smakowały. A dziś rano robiłam gołąbki. Jak już wyszłam z kuchni zrobiło się popołudnie, a tu tyle zaległości w kopaniu dołu pod piwniczkę. Stąd od razu zabrałam się za łopatę. Kręgosłup zaprawiony (trochę na Ibupromie), oddechy wypracowane i coraz sprytniej idzie mi to kopanie. Na razie wścibskich nie widać, nikt o nic nie pyta, piasek wysypuję wzdłuż oczka. Powstaje ciekawy wał w stronę zagajnika. Trochę piasku złożyłam przy schowku. Skąd się jego tyle bierze? Wydawało się, że te 4 metry sześcienne według mojego wyliczenia, to nie tak wiele, a tymczasem zaczyna dla niego brakować miejsca.

W ramach relaksu i odpoczynku od "kopania rowów" wyplewiłam cały mietelnik, który rośnie zamiast nieudanego żywopłotu.

Zauważyłam, że w zagajniczku jest pas ziemi na którym nie bardzo rosną rośliny. Nawet mietelnik jest lichy. Może i tu jest coś zakopane? Jeszcze nie sprawdzałam. Jak tak plewiłam mietelniki zaczepiło mnie młode małżeństwo, szukające działki do kupienia. Mieszkają na moim osiedlu, ale ja akurat nie miałam rozeznania w temacie. Natomiast zaprowadziłam ich na swoją działkę, pokazałam jak wygląda posesja od środka, poczęstowałam ich "Baśnią o bożej krówce" i pozytywnie nastrojeni poszli dalej szukać. Inny sąsiad-działkowicz też mnie zaczepił, że znów dłubię w ziemi, że ciągle dłubię w ziemi. No cóż, zgodnie z prawdą lubię dłubać. Ale on już był "nawalony". Nie widziałam go jeszcze trzeźwego. Bywa, że delirium tremens trzyma go kilka dni.

Pod wieczór przyjechał małżonek. Trochę się pokręcił. Poprawił stolik, który ciągle się kurczy od słońca. Domalował poprawki. Dla mnie i tak wygląda pięknie.

Na jutro mamy zaproszenie na imieninowy obiad. Solenizant dostanie ode mnie ... dynię.