W pietruszkowym KOPERKOWIE

Dziś do czwartej nad ranem siedziałam nad swoją stroną internetową. Próbowałam także zdziałać coś po południu, ale nic z tego nie wyszło. Coś pokopałam. Dorotka w Zakopanem. Muszę czekać, aż wróci, bo tam nie ma dostępu do Internetu. I dobrze, że nie ma dostępu. Ma przecież wypoczywać, a nie pracować. A dla mnie czas na naukę cierpliwości. Ciągle się jej uczę i ciągle jest mi jej za mało. Jak każdej wiedzy. Miałam więc okazję wysiedzieć się na działce.

Ale jeszcze wrócę do wczorajszego dnia. Małżonek przywiózł drugą drabinę i pogłębiliśmy wykop już do właściwej głębokości - 2,20m. Ponieważ to już była końcówka prac, więc ja byłam na dole, a małżonek na górze.

Przychodzimy dziś, zaglądamy do niej, a tu cała tylna ściana się urwała. Roboty przybyło. Schodzę więc na dół i dalej wynosimy piasek. Powoli, powoli zbliżaliśmy się do końca robót. Już wyrównywałam podłogę. Już nawet myślałam o dobrej kolacji z wódeczką dla małżonka za pomoc.

Ale jeszcze byłam w środku. A tu trrrrach - nagle urwała się lewa ściana wykopu. Odskoczyłam. Udało mi się szybko wyjść z wykopu. Stoimy tak nad tą moją piwniczką i medytujemy, która następna. Za chwilę trrrach i osunęła się lewa ściana. Jak wychodziliśmy prawa jeszcze się trzymała. Wieczorem zastanawialiśmy się, jak rozwiązać "moją" budowlę. Zadzwoniłam do Jurka, co on na to.