W pietruszkowym KOPERKOWIE

Jest ciepło i słonecznie, na balkonie kwitną bratki, śniegu nie widać, a jutro wigilia. Dobrze, że dziś wypadła mi sobota emerycka, czytaj wolna, bo mam sporo czasu na przygotowanie świąt.

Z rana na godzinkę wpadłam oczywiście na działeczkę, bo może niespodziewanie spadnie śnieg i zacznie się prawdziwa zima. Zaniosłam kompost, urwałam trochę zielonej pietruszki i rybkom dałam jeść. Sprawdziłam, jak spisuje się piwniczka. Wszystko jest w porządku. Zrobiłam też kilka zdjęć do swojej strony internetowej. Pokręciłam się, pozaglądałam tu i tam medytując nad swoim dziełem i gdyby nie popołudniowe zajęcia pewnie by zeszło mi z tym dłużej.

Wieczorem była wigilia w Kocham Radom. Był opłatek, wigilijny stół, życzenia i kolędy, które zabrzmiały wyjątkowo profesjonalnie. Okazało się bowiem, że kilkoro z nich śpiewa w chórach. Każdy czymś chciał ubogacić tę pierwszą wigilię. Ja do wigilii dołożyłam się plackami z dyni i dwoma wierszami: "Tamta choinka" i "Kolędnicy". Była bardzo młoda i miła atmosfera. Fajnie jest być "bocznym" obserwatorem. Żeby tylko nic się nie popsuło między nimi, żeby nie zabrakło im tego zapału, który dziś widziałam i żeby życzenia dziś składane spełniały się.

Choinkę ustroiłam późnym wieczorem. Bombki tradycyjnie te same zbierane przez lata od początku mojego małżeństwa. Najbardziej sobie cenię bombki jeszcze starsze, te które skrywają marzenia mojego małżonka, gdy był jeszcze małym chłopcem. Mam ich kilka. Cenię także pamiątkowe bombki i stroiki. Wśrod nich jest głowa aniołka, podarowana przez nianię moich dzieci. Ta pamięta jeszcze dawniejsze czasy. Nie wiem, czy kiedyś zdobędę się na inną choinkę - modną. Jeśli już, to może mniejszą, bo ta jest do sufitu.