W pietruszkowym KOPERKOWIE

No i spadł śnieg. Jest mroźno. Niesympatycznie. W szklarence woda w wiaderku przygotowana do podlewania rozsad zamarzła. Na śniegu ślady kocie, które szły do oczka i do kompostownika. Żadnych innych nie było. Nikogo też nie spotkałam po drodze. Może jeszcze było za rano.

Wyjątkowo nie znalazłam sobie żadnego zajęcia. Pokręciłam się chwilę i wróciłam do domu.

Dowartościowałam się dopiero w kuchni. Ugotowałam mięsną galaretę, kapustę z grochem i upiekłam placek drożdżowy. Przyniosłam z piwniczki trochę własnych dżemów. Jeszcze raz je przesmażyłam. Zawsze przesmażam, gdy przynoszę z piwniczki. Przy okazji odparuje się jeszcze trochę wody, no i taki dżem wydaje się być smaczniejszy po dłuższym leżakowaniu. Tak robiła moja teściowa i ja tak robię. Ach, jak ja lubię być taką prawdziwą gospochą. Jak się pracuje od rana do wieczora to nie ma czasu na wystawną kuchnię

Kapusta kwaszona o tej porze może być zbyt kwaśna. Można ją mocniej wypłukać. Jeśli jeszcze jest zbyt kwaśna można przed podaniem dodać trochę cukru. Jeśli chodzi o dodatek cebuli do potrawy - ja ją dodaję przed samym podaniem, przysmażoną na złoty kolor wraz ze skwareczkami na wierzch. Nie wszyscy lubią skwareczki i smażoną cebulę. Groch, żeby się nie przypalił ja "gotuję" w piekarniku (bez przykrycia, żeby nie wykipiał i nie zalał piekarnika). Do potrawy na koniec gotowania można dodać także różne przyprawy: pieprz i majeranek lub kminek. Kapustę można gorącą zamknąć w zakręcanych słoikach, albo zimną zamrozić w torebkach foliowych.

Na "głoda" jak znalazł.

Wieczorem byłam na spotkaniu "Bractwa Rowerowego". Też zakręceni pozytywnie. Lubię takich, ale na rowerze dawno nie jeździłam i nie wiem, czy kiedyś wsiądę. Poza tym trzeba mieć rower, najlepiej damkę i do tego lekką, bo kręgosłup już nie ten, a dla mnie drugie piętro to nie parter.

W tym tygodniu także nie nudziłam się. Zbierałam telefonicznie informacje od działkowiczów na temat ogrodu. Kronikę powinno się zacząć jakimś wstępem. Najlepiej od historii.

W miniony wtorek byłam na karnawałowym koncercie Zespołu Szkół Muzycznych. Tym razem dyrygował sam "szef", czyli Zdzisław Włodarski. Ania grała na waltorni, a stowarzyszenie muzyczne (w tym i ja) sprzedawało cegiełki na budowę nowej szkoły. Byli bardzo ważni goście. Ci co grosza nie pożałowali dostawali w podziękowaniu "Baśń o fletni Pana". Baśń ta, to pierwsza cegiełka stowarzyszenia na budowę szkoły muzycznej. Napisałam ją jeszcze w 2003 roku. Zilustrowali ją w ramach zajęć szkolnych uczniowie Zespołu Szkół Muzycznych pod kierunkiem mgr Ewy Florczyk. Stowarzyszenie ją wydało w dość dużym nakładzie - mamy więc czym się rządzić. A goście byli znamienici: ks. biskup Jan Długosz - "świeżo upieczony" Kawaler Orderu Uśmiechu, posłanka Lucyna Wiśniewska, prezydenci, radni. Był też nasz radny - Jakub Kluziński. Była bardzo sympatyczna atmosfera. Nic tylko budować szkołę. Skowronków jeszcze nie słychać, ale mówi się w kuluarach o 2009 roku.

We środę odwiedził mnie w moim sklepiku sportowiec-weteran. Gdzieś niedaleko pracuje ktoś z rodziny, zajrzał więc do mnie. Jet emerytowanym inżynierem rybakiem. Niedawno sprowadził się do Radomia, bo stąd pochodzi jego żona. Dałam mu kontakt do Związku Emerytów i Rencistów. Może oni wezmą go pod swoje skrzydła.

Po pracy zaś było u mnie spotkanie w sprawie szachów. Jednak stwierdziliśmy, że bez decyzji prezydenta nic nie zrobimy.