W pietruszkowym KOPERKOWIE

Zwykle z podjęciem decyzji nie zwlekam. Od wtorku chodził za mną temat banku i dziś zdecydowałam, że przeniosę się ze swoim biznesem do "Pocztowego". Fajnie się złożyło, bo jestem ich pierwszym biznesowym klientem. Czy będę miała przysłowiową dobrą rękę dla nich, czy dla mojego biznesu zrobiłam dobrze - czas pokaże. Na początek jest taniej.

Odetchnęliśmy. Monika znalazła pracę i od wczoraj pracuje. To jej pierwsza praca. Powodzenia!

Pamiętam dzień, kiedy ja podpisywałam swoją pierwszą umowę o pracę. Byłam wtedy świeżo upieczoną magister inżynier, świeżo upieczoną mężatką, w obcym mieście, żadnych znajomych, tylko mąż i jego rodzina. Teściowa wyszukała mi tę pracę. W zasadzie poszłam tylko podpisać umowę. I właśnie wtedy przyszło mi do głowy, żeby o czymś ważnym powiadomić dyrektora - pracodawcę. Mówię do niego: "Panie dyrektorze, muszę panu o czymś ważnym powiedzieć". A on do mnie: " A o co chodzi"? To mu mówię: "Ja jestem w zaawansowanej ciąży" i zaczerwieniłam się. Czułam, jak poci mi się czoło. Co ja takiego mądrego zrobiłam? Co ja wymyśliłam? Też ze mnie bohaterka. Co powie teściowa? Dyrektor bynajmniej nie uśmiechnął się, tylko poważnie na mnie spojrzał i odpowiedział: " Też pani wymyśliła". No, to już całkiem mnie zamurowało. A on dalej mówi do mnie: "Toż ja nie urodzę za panią". Zanim doszło do mnie, co powiedział, zdążył zadać mi pytanie: "Czy po urlopie macierzńskim wróci pani do pracy"? Odpowiedziałam twierdząco, co mu wystarczyło i umowę podpisaliśmy na czas nieograniczony. Dziś tak łatwo by nie poszło.

Małżonek dziś mnie dowartościował. Stwierdził, że mój sklepik w dzisiejszych realiach ma swoje miejsce i ma sens. Piętnaście lat udawadniałam tę kwadraturę koła. Udało się. Może przyjdzie jeszcze czas także i na moje Koperkowo, że też będzie miało swoje miejsce i sens.