W pietruszkowym KOPERKOWIE

Po wczorajszych wspinaczkach w górach, zeszłam na ziemię.

Z mamusią nie jest dobrze. Dziś narzekała, że coś ją dusi w gardle - nie może jeść, że siostra zajęła się studnią i dla niej nie ma czasu. Z tygodnia na tydzień jej pamięć się pogarsza. W dzisiejszej rozmowie o studni mówiła o kręgach, a przecież siostra robi sobie studnię wierconą, a nie kopaną. Ale mama tego nie rozumie, bo przecież studnia to studnia - z kręgami, i co ja tam gadam. Taka rozmowa. Do mnie nie chce przyjechać. Domyśla się, że gdyby przyjechała, to z powrotem byłoby trudniej, bo mogłabym ją zatrzymać na dłużej. I pewnie tak by było.

 Dziś się ochłodziło. Ania z Dorotką są na imieninach u siostrzeńca, małżonek zajmuje się ojcem, bo ostatnio niedomaga. Mam więc całkowicie wolną niedzielę dla siebie. Siedzę sobie na działeczce. Uzupełniam dzienniki i kręcę się po warzywniku. Na szczęście w lipcu już chwasty tak nie rosną, jak na początku wiosny. Nie mam więc w tym temacie zaległości. Tylko zbieram plony - aktualnie ogórki. Na jednym poletku już się skończyły - liczę że z drugiego uda mi się dopełnić beczułeczkę. Wszystkie rośliny, które przywiozłam z wycieczki strannie posadziłam. Czy Koperkowo będzie dla nich drugim domem?