W pietruszkowym KOPERKOWIE

No to mam nowe ogrodzenie! Z siatki ocynkowanej na słupkach stalowych z rur i na fundamencie z płyt betonowych. Jest szare, delikatne jak mgiełka. Prawie go nie widać, jedynie fundament jasno szary wskazuje na granice mojego "Pietruszkowego Koperkowa".

Dziś małżonek zmienił mnie zza lady wcześniej, żebym rozliczyła się na miejscu z panem Józkiem. Jeszcze pracowali jak przyjechałam. Przygotowałam więc kawę z grilla i na przekąskę zamiast ciastek przygotowałam kanapeczki z wiśniowym dżemem. O osiemnastej skończyli pracę. Za niedługo dojechał autobusem małżonek. Na razie pan Józek nie chciał rozmawiać o pieniądzach. Uważał, że robota jeszcze nie skończona, bo trzeba dospawać rury odciągające przy furtce. Marzył im się prysznic i pojechali do domu.

A ja rozprawiłam się z nadmiarem piasku, który został po budowie na ścianie przy domku. Trochę przeniosłam do kompostownika, trochę (na zasadzie, że może jeszcze się przydać) przy kompostowniku na pryzmę ułożyłam, pozostałe rozsypałam przy domku i na "polu". Nie powiem, trochę niechętnie, ale pomagał mi małżonek. Po starym płocie zostały wielkie płyty betonowe (2,10x0,52). Planuję jedną położyć z tyłu domku - będzie na skład drewna, a dwie przy domku, jako chodniczek, naprzeciwko oczka. Małżonek widzi w tamtym miejscu ławkę. Cieszę się, gdy ma jakieś pozytywne propozycje na rzecz mojego Koperkowa.

Dziś znów posiedzieliśmy do późnego wieczora. Popijając piwko. Było bardzo sympatycznie.

Jest już późno w nocy. Uzupełniam wpis do dziennika i walczę z przeciekającym oknem. Jest burza. Spadł grad, a deszcz po szybach ciurkiem wlewa się do mojego pokoju. Ledwo nadążam zmieniać ścierki. Jednak muszę coś zrobić z tym oknem, bo tak dalej być nie może. Aż strach pomyśleć co by się działo z podłogą, gdyby mnie dziś nie było w domu.

Jutro czeka mnie ciężki dzień porządkowy na działce, a ja pewnie nie będę wyspana.