W pietruszkowym KOPERKOWIE

Z dzisiejszej sesji zdjęciowej tylko kilka możliwych fotografii.

Jednak fotografowanie to wielka sztuka.

Może jednak do opanowania.

POSŁOWIE:

"Bóg jest matematykiem, liczy dokładnie" - napisałam  na ostatniej stronie na zakończeniu dziennika.

Zbiegi okoliczności w przypadku mojego "Pietruszkowego Koperkowa" są niesamowite, wprost zadziwiające i zdumiewające. A wszystkie powiązane ściśle z moją bliźniaczą siostrą.

Działkę pracowniczą w ROD Godów II kupiłam dla siebie trzy lata po Jej śmierci. Zapłaciłam za nią dokładnie 26sierpnia 2006r,  jakby to Ona tę datę wyznaczyła. Dla mojej działki założyłam osobny dziennik, który nazwałam "Pietruszkowe Koperkowo". Prowadziłam go dwa lata. Zakończyłam, gdyż po prostu zabrakło już kartek w zeszycie. A skończył się on 26.08. 2007roku w piątą rocznicę śmierci Irki. Uznałam, że to od Niej znak i zakończyłam "Pietruszkowe Koperkowo".

Pod taką sama nazwą 14 lutego 2010 roku (w swoje imieniny) założyłam działkowego bloga. Początkowo myślałam prowadzić go na bieżąco. Przemyślałam jednak, że warto wspomnieć przynajmniej pierwsze dwa lata z historii mojej działki, zapisanej przecież w dzienniku. I tak doszłam do wniosku, że powinnam  "przepisać" zeszyt. W ten sposób powstał rozdział "Z działkowego pamiętnika", który dziś kończę, także  jakby dla upamiętnienia dziewiątej rocznicy śmierci Irki.

Irka była wielką miłośniczką swojego ogrodu. Kiedy pisała wiersz "hymn Odrany" wiedziała, że umiera. Swojego Hymnu nie dokończyła - jakby zabrakło Jej jesieni. Na zbiory Pan Bóg zabrał ją do siebie, do swojego Ogrodu. Czy dlatego, że była taką ogrodniczką?

  hymn Odrany

a mi zabrakło

płatków śniegu

by móc okrywać

twoje ramię

i stąpać mocno

po chodniku

i budzić noc

rankami

a mi zabrakło

lata w garści

i paru pysznych

gruszek

by na talerzu

w tle budyniu

powiedzieć

to co muszę

a mi zabrakło

każdej wiosny

co pcha mnie

do Odrany

i kęskiem świtu

daje siłę

na inny dzień

nastany